مسجد جامع دامغان

یکی از بناهای تاریخی اهل سنت در شمال شرقی شهر دامغان در استان سمنان.

تاریخ اولیه ساخت این مسجد به دوران خلفای عباسی بر می گردد.

بازسازی این بنای تاریخی اهل سنت و ساخت مسجد کنونی توسط «میرزا محمدخان سپهسالار» در دوران قاجاریان انجام شده است.

مسجد امروزه دارای ۴ شبستان است که شبستان شمالی در سال ۱۳۴۰ هــ . ش اضافه شده است.

شبستان جنوبی با ۸۰ تا ۹۰ سال قدمت، با تویزه‌های هلالی و ۳ ایوان که در ایوان میانی آن محرابی گچ‌بری شده و زیبا قرار دارد.

شبستان شرقی مربوط به دوره قاجار و دارای ۱۰ ستون ۳ متری، ۱۸ طاقچه، گنبدی کوچک بر بام شبستان و محرابی در گوشه جنوب غربی آن با طاقی دارای گچ‌بری نقش گل وگیاه می باشد.

شبستان غربی با ۱۴ متر ارتفاع قدیمی‌ترین بخش مسجد جامع فعلی، دارای سه ایوان است که در ایوان میانی محرابی با تزئینات ساده هندسی و گچی قرار دارد.

در سال ۱۳۱۱ خورشیدی بر اثر صاعقه شکافی بزرگ بر تک منار این مسجد تاریخی اهل سنت ایجاد شد که بعد ها مرمت گردید.

مناره مسجد در گذشته دارای ۱۰۵ پله و  ۳۲ متر ارتفاع و قاعده مربعی به ضلع بیش از ۵ متر بوده است.

امروزه قاعده مناره زیر خاک فرورفته و مناره به شکل مخروطی بی سر است.

کتیبه کاشی کاری شده فرسوده بالای مناره آجری مسجد به عنوان قدیمی‌ترین تزیین کاشی‌کاری در نمای خارجی بناها شناخته شده است.

امروزه بر روی مناره کتیبه ای از آجر وجود دارد که آیه نور با خط کوفی بر روی آن نوشته شده است.

این مسجد در تاریخ ۱۵ دی سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.