مولوی عبدلملک ملازاده

سال ۱۳۵۲ هـ ش در دانشگاه اسلامی مدینه منوره پذیرفته شد و چهار سال از بهار زندگی اش را در سرزمین وحی و مرکز رسالت در آن محیط پر برکت علمی نزد اساتید مجرب و توانا گذراند.

دانشگاه اسلامی مدینه منوره که جایگاه تلاقی افکار و اندیشه های مختلف دینی و محل رفت و آمد علما و روشنفکران مسلمان بود تأثیر بسزائی در شکل گرفتن اندیشه های استاد شهید داشت ایشان با توجه به تجربیات و معلومات بدست آورده دارای شناخت و درک انقلابی و عمیقی از تفکر اسلامی گردید و تا هنگام شهادت دست از تلاش و مبارزه برنداشت. سرانجام در سال ۱۳۵۶ هـ ش برابر با سال ۱۹۷۶ میلادی از دانشکده دعوت و اصول دین فارغ التحصیل شد و با کوله باری از علم دانش و معنویات برای خدمت به مردم محروم و مظلوم منطقه به وطن خویش بلوچستان بازگشت

از آنجائیکه اول انقلاب آزادی‌های بیشتری وجود داشت ایشان برای احقاق حقوق ملی و مذهبی مردم منطقه و طرح اشتغال مردم بومی منطقه در ادارات دولتی نقش فعالی ایفا کرد و با حزب اتحاد المسلمین که توسط علمای برجسته بلوچستان در اواخر سال ۱۳۵۷ هـ ش تشکیل شده بود همکاری میکرد و برای خدمت به فرزندان اهل سنت بعنوان دبیر بینش اسلامی وارد دبیرستانهای زاهدان گردید و با توجه به اینکه ارتباط نزدیک بین تحصیل کرده ها و روحانیت را بخوبی احساس کرد همزمان کلاسهای متعددی برای دانش آموزان دانشجویان و طلاب علوم دینی برگزار کرد تا رشد فکری و اندیشه درست دینی آنها بارور شده و تحولی عمیق و اساسی در منطقه ایجاد شود.

خلاصه اینکه این مرد بزرگوار و مجاهد نستوه در تمام عمر خویش مشغول تلاش و فعالیت بود و زبان حال او میگفت ما زنده بر آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست سرانجام روز دوشنبه چهاردهم اسفندماه ۱۳۷۴هـ ش مصادف با ۱۴ شوال ۱۴۱۶هـ ق مزدوران فریب خورده ایشان را همراه دوست و همسنگرش مولوی عبدالناصر جمشید زهی فارغ التحصیل از دانشکده دعوت و اصول دین دمشق در شهر کراچی پاکستان به شهادت رساندند.