مسعود سعد سلمان

شاعر، خوش‌نویس و ادیب نامی اهل سنت دوره غزنویان که در نیمه دوم قرن پنجم و آغاز قرن ششم هجری (۴۳۸ -۵۱۵ ه ق) می‌زیسته است.

پدر مسعود فردی ثروتمند از اهل همدان بود که به عنوان سفیر از سوی غزنویان به هند فرستاده شده بود

مسعود سعد نیز به مدت شصت سال به عنوان یکی از کارگزاران دیوان غزنوی خدمت کرد. شغل رسمی او کتاب‌دار سلطنتی بوده‌است

منصوب بودن در مشاغل دیوانی موجبِ دو بار و مجموعاً ۱۸سال زندانی شدن وی شد

بیشتر اشعار او در قالب قصیده و باقی آن‌ها به صورت رباعی و قطعه هستند

قصائد «حبسیات» او به علت احساس‌ها و عواطف زیاد و کشش‌های روحی و روانی برخواسته از تحمل زجر و فشار در زندان‌های مخوف سه قلعه دهک، سور و نای از جاذبه‌های مخصوصی بر خوردار است

سنایی او را در شعر «پیشوای کیهان» و رشیدی «تاج شاعران» نامیده‌است.

مسعود سعد سلمان مسلمان و اهل سنت بود و خلفای راشدین را در اشعار خویش پیشتازان عدالت و معرفت معرفی نموده است

در وصف صدق ابوبکر، عدل عمر، فضل عثمان و علم علی:

بزرگا سزد گر کنی افتخار // که بی شک جهان را تویی مفتخر

ترا صدق بوبکر و علم علی// ترا فضل عثمان و عدل عمر

در وصف شجاعت علی و سیرت عمر رضی الله عنهما:

امیر غازی محمود سیف دولت کو // شجاعت علی و سیرت عمر دارد

خجسته دولت او را یکی درخت شناس// که عدل، شاخ و هنر، برگ وجود، بردارد

وی همچنین در مدح علاء الدوله سلطان مسعود او را به قدرت حیدر و عدل عمر می‌ستاید:

مسعود خسروی که سعادت به پیش او // هر گه که قصد عزم کند راهبر شود

شاهی که گر بیان دهد اختلاق او خرد// فهرست بأس حیدر و عدل عمر شود

آثار مسعود سعد سلمان:

مسعود سعد سلمان، دیوان‌هایی به به زبان‌های فارسی و عربی و هندی داشته‌است.

• دیوان اشعار او به زبان فارسی که چندین بار به چاپ رسیده و در حدود ۱۶۰۰۰ بیت دارد.
• از دیوان عربی او جز ابیاتی عربی در «حدائق السحر فی دقائق الشعر» چیزی در دست نیست
• دیوان هندی او تا کنون مفقهود است.