مسجد جامع شهرضا

یکی از بناهای تاریخی اهل سنت و از زیباترین آثار تاریخی در شهرضا واقع در استان اصفهان می‌باشد

تاریخ بنای این اثر گرانبها بر اساس لوحی که در سال ۷۳۹ نگاشته شده مربوط به دوره سلجوقیان و قرن هشتم هجری است.

این مسجد در مرکزشهر و ورودی بازار قدیمی واقع شده است.

بخش اصلی مسجد، شامل صحن گنبد خانه و دو شبستان و ایوان ها و دو ورودی است. گنبد خانه که قدیمی ترین بخش مسجد است، متشکل از یک فضای مربع شکل با جرزهای قطور است که با یک کاربندی ساده هشت و سپس شانزده، به دایره تبدیل شده تا گنبد یک پارچه آجری روی آن، اجرا شود.

ارتفاع گند ۱۰ متر و ارتفاع مناره‌ی مسجد ۱۵ متر می‌باشد. سبک معماری این بنا از نوع ضربی است که در ساخت آن از آجر ساده استفاده شده است.

این بنا با شبستانی بزرگ، محرابی نقاشی شده و منبری سنگی در ابتدای بازار بزرگ سر پوشیده شهرضا قرارگرفته است .

در دالان این مسجد بریک سنگ وقفنامه ای به چشم می‌خورد که مقداری از آب ملک «صحرای موقان» شهرضا را وقف مسجد کرده تا از منافع حاصله سهمی را با سادات فقیر و سهم دیگری را صرف تعمیر و فرش و روشنایی کنند .

بافت قدیمی مسجد به مرور زمان دستخوش تغییراتی شده که می توان به مواردی نظیرخراب شدن حوض آب در وسط حیاط و جابجایی سنگ آب آن به کاروانسرای جعفرخان اشاره کرد.

همچنین یکی از منارهای این مسجد در سالهای گذشته در اثر صاعقه تخریب شده و فقط ته مناره باقی مانده است.

مسجد جامع شهرضا در تاریخ ۳۰ تیر ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۱۱۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.