فشارهای مذهبی علیه اهل سنت در ایران
از ابتدای روی کار آمدن جمهوری اسلامی در ایران تبعیض و فشار و تحقیر سیستماتیک و همچنین خودسرانه علیه اهلسنت آغاز شد و بهانه این عمل از سوی نهادهای امنیتی “وهابیت” عنوان میشد. در انجام این کار رسانههای دولتی ایران از رادیو و تلویزیون تا روزنامه و نشریات و حتی روحانیت در مساجد و تکیهها نقش تبلیغی مهمی علیه اهلسنت ایران ایفا نموده و به نوعی کاملا حرفهای و برنامه ریزی شده به مهندسی افکار عمومی برای ادامه این روند پرداختند.
پس از حادثه ۱۱ سپتامبر همان موقع که افکار عمومی جهان بر علیه مسلمانان بخصوص اهلسنت موضعی سخت و بیرحمانه اتخاذ نمود، دست حکومت اسلامی ایران برای سرکوب هرچه بیشتر اهلسنت بازتر شد. این بار تیغ تیزتبلیغ برعلیه سلفی گری متمرکز شد و سلفی گری بهانه و دستاویزی شد برای سرکوب اهل سنت در ایران.
اکثریت شهروندان سنی مذهب در نزدیکی مرزهای ایران زندگی می کنند، جایی که فرصت های شغلی محدود است و مردم عموماً دسترسی کمی به منابع اقتصادی دارند. به همین دلیل قاچاق برای بسیاری از مردم این مناطق تنها راه امرار معاش شده است.
شرایط فقر شدید و کمبود فرصت های شغلی در مناطق سنی نشین سبب شده است، که تعدادی از شهروندان اهل سنت در جستجوی زندگی بهتر به سایر نقاط کشور، از جمله شهرهای مذهبی شیعیان قم و مشهد، مهاجرت کنند.
روحانیون شیعه اما چنین مهاجرتی را مشکوک تلقی کرده و آن را تلاشی از جانب اهل سنت برای تصرف مراکز مقدس شیعیان و گسترش وهابیت می دانند. در سال های اخیر همچنین چندین روحانی ارشد شیعه به صورت علنی اعلام کردهاند، که نگران رشد جمعیت اهل سنت در مقایسه با اکثریت شیعه هستند.
محرومیت های سیاسی اهلسنت ایران
پس از پیروزی انقلاب قرار بود رنگ و نژاد و زبان و دین امتیاز نباشند و حکومت اسلامی برخاسته …