شاه شجاع مظفری

ابوالفوارس جلال‌الدین شاه‌شجاع از سلاطین بنام اهل سنت ایران و مشهورترین فرد خاندان آل مظفر بوده است.

تولد:

وی در ۲۲ جمادی‌الثانی ۷۳۳ هجری قمری در یزد متولد شد. اجداد او از اهالی سلامه از توابع شهرستان خواف بودند از جانب مادر به سلاطین قراختایی کرمان، می‌رسید.

شاه شجاع پیش از حکومت:

در دوره فرمانروایی پدرش مبارزالدین محمد، مأموریت‌هایی به شاه شجاع واگذار شد که از جمله امارت کرمان در ۷۵۴ق / ۱۳۵۳ (میلادی) بود. وی همچنین در فتح شیراز در زمان پدرش که منجر به برافتادن سلاطین آل اینجو شد، نقشی عمده داشت.

دوران سلطنت شاه شجاع:

سلطنت نسبتاً طولانی این حاکم اهل سنت ایران در میان دو دوره خونبار حمله مغول و یورش‌های تیمور بود. از این حیث، سلطنت او روزگار امن و امید و آسایش مردم بود و بر خاتمه یافتن این روزگار خوش، حسرت بسیار می‌خوردند.

وی در هر جنگ که کرد، پیروز بود و ایران را به حدود طبیعیش بازگرداند و منهای خراسان، بر باقی ایران تاریخی به‌طور مستمر یا مقطعی حکم می‌راند چنان‌که قفقاز را نیز گشود و مدتی بر بغداد نیز تسلط یافت.

سیرت و منش شاه شجاع مظفری:

شاه شجاع مظفری در علم و ادب و هنر و فضایل باطنی، سرآمد بود. خطش نیکو بود و نثری روان و زیبا و پرظرافت داشت و شعر می‌سرود و شاعران را مورد لطف قرار داده و دربارش محفل انس و ادب و هنر بود.

وی زیبایی سیرت و حسن صورت را با مکارم اخلاق و جوانمردی، توأم داشت و از اخلاق نیکو و جوانمردی‌اش داستان‌های بسیار نقل کرده‌اند.

حکایتی از جوانمردی شاه شجاع:

نقل کرده‌اند که یک بار با کوکبه‌ی‌ شاهی از میدان مشق نظام بازمی‌گشت. از آنجا که حسن صورتش زبانزد بود و همه گان آرزوی دیدار او را داشتند، پیرزنی از فراز بام فریاد زد: فاطمه خاتون، فاطمه خاتون بیا که شاه شجاع از کوی می‌گذرد. شاه ایستاد و کوکبه را ایستاند. سبب را پرسیدند و شاه شجاع گفت: دریغ است که آرزوی دل فاطمه خاتون برآورده نشود و دلش بشکند. ایستادم تا او یک نظر مرا ببیند. سپس به راه افتاد و رفت.

وفات:

شاه شجاع مظفری در ۲۲ شعبان سال ۷۸۶ هجری قمری در سن ۵۳ سالگی و پس از ۲۷ سال پادشاهی بر اثر بیماری در شهر شیراز وفات یافت. پیکرش را در پای کوه جهل دختران به خاک سپردند و بعدها کریم خان زند سنگی بر مزار او نهاد که تا کنون برجای است.