سعدی شیرازی

نام: مُصلح بن عبدالله بن مشرّف

کنیه: ابو محمد

تخلص شعری: سعدی

القاب: مشرف الدین، استاد سخن، شیخ اجلّ

در سال ۶۰۶ هجری قمری برابر با ۱۲۱۰ میلادی در شهر شیراز زاده شد

برای تحصیل و کسب علم به بغداد رفته و در نظامیه بغداد — که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد — سفر نمود

سعدی شیرازی از برجسته‌ترین شعرا و نویسندگان پارسی‌گوی اهل سنت است

او تأثیر انکارناپذیری بر زبان فارسی گذاشته‌است؛ به‌طوری‌که شباهت قابل توجهی بین فارسی امروزی و زبان سعدی وجود دارد

اشعار پرمحتوا، زیبا و حکیمانه‌ی او، اضافه بر ساده‌نویسی‌اش سبب شد حتی در زمان حیات نیز شهرت بسیاری به دست آورد

وی نخستین شاعر ایرانی است که آثارش به یکی از زبان‌های اروپایی ترجمه شده‌است

شعرایی همچون حافظ شیرازی و امیر خسرو دهلوی از سبک وی تأثیر پذیرفتند

سعدی شیرازی در سال ۶۹۰ هجری قمری در زادگاهش شیراز چشم از جهان فرو بست

آرامگاه وی در شیراز واقع شده‌است که به سعدیه معروف است.

از مهترین آثار او گلستان (به نثر) و بوستان در قالب مثنوی می‌باشد که در کتاب کلیات سعدی گردآوری شده است

او آثاری در سایر قالب‌های ادبی نظیر قصیده، قطعه، ترجیع‌بند و تک‌بیت به زبان فارسی و عربی نیز دارد

گلستان و بوستان به‌عنوان کتاب‌های اخلاقی شناخته می‌شوند و علاوه بر فارسی‌زبانان، بر اندیشمندان غربی از جمله ولتر و گوته نیز تأثیرگذار بوده‌اند