حافظ شیرازی

نام: خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین محمد

تخلص شعری: حافظ

القاب: لسان العرفا و ناظم الاولیاء، لسان الغیب، ترجمان الاسرار

در حدود سال ۷۲۷ هجری قمری برابر با ۱۳۲۶ میلادی در شهر شیراز زاده شد

حافظ شیرازی از برجسته‌ترین شعرای فارسی زبان اهل سنت و از سخنوران نامی جهان می‌باشد

در نوجوانی قرآن را با چهارده روایت آن از برکرده و از همین رو به حافظ ملقب گشته‌است

حافظ بیشتر عمر خود را در شیراز گذراند و بر خلاف سعدی به جز یک سفر کوتاه به یزد و یک مسافرت نیمه تمام به بندر هرمز همواره در شیراز بود

حافظ شیرازی انسانی ادیب، عالم و آگاه از اصول ادبی، شرعی و عرفان بوده است

در سده‌های هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و محافل ادبی جهان غرب با نام او بیشتر آشنا گشتند.

“گوته” دانشمند بزرگ و شاعر و سخنور مشهور آلمانی دیوان شرقی خود را به نام او و با کسب الهام از افکار وی تدوین کرد

تبحر حافظ در سرودن غزل بوده و با ترکیب اسلوب و شیوه شعرای پیشین خود سبکی را بنیان نهاده که اگرچه پیرو سبک عراقی است اما با تمایز ویژه به نام خود او شهرت دارد

حافظ شیرازی در سال ۷۹۲ هجری قمری در زادگاهش شیراز چشم از جهان فرو بست

آرامگاه حافظ در شهر شیراز و در منطقه حافظیّه واقع شده‌است

اثر به‌جای مانده از او دیوان اشعار حافظ می‌باشد که شامل غزلیات، چند قصیده، چند مثنوی، قطعات و رباعیات است