ازرقی هروی

نام کامل: شرف‌الزمان ابوالمحاسن زین‌الدین ابوبکر جعفر بن اسمعیل وراق هروی متخلص به ازرقی

از شاعران بنام اهل سنت و از مشاهیر شعر فارسی در نیمهٔ دوم قرن پنجم هجری (متوفی به حدود ۴۶۵ هجری قمری)

زاده­ی هرات و معاصر شمس‌الدوله طغانشاه پسر الب‌ارسلان، حاکم خراسان

پدرش اسماعیل وراق هروی در طوس پیشهٔ وراقی (کتابفروشی) داشت. از وی اشعاری اندک و استوار همچون مدح خواجه عبدالله انصاری باقی مانده است.

ازرقی به سبک خراسانی شعر می‌سرود و از او قصیده‌های پراکنده‌ای به‌جا مانده است.

سبک و شیوه‌ی شعر او را طلیعه خروج از سبک خراسانی و زمینه برآمدن سبک عراقی به‌شمار آورده‌اند

سروده‌های ازرقی پرآرایه و زبان اشعارش دشوار است.

ازرقی هروی مسلمان و اهل سنت بود و در اشعار به‌جای مانده از او بیان فضایل خلفای راشدین به‌وضوح دیده می‌شود

در توصیف ممدوح خود به فضایل خلفای راشدین:

ای مبارک چون علوم و ای محقق چون خرد//ای خجسته چون سخاوت وی همایون چون ظفر

ای حیا را همچو عثمان وی شجاعت را علی//ای دیانت را چو بوبکر ، ای صلابت را عمر

آثار ازرقی هروی:

دیوان ازرقی

دیوان ازرقی، بر اساس چند نسخه متأخر توسط سعید نفیسی تصحیح گردیده و در مرداد ۱۳۳۶ هجری از سوی کتابفروشی زوّار به چاپ رسیده‌است. دیوان مذکور مشتمل بر ۶۷ قصیده و نُه قطعه و ۱۰۸ رباعی، مجموعاً در ۲۶۷۴ بیت با مقدمه‌ای شانزده صفحه‌ای دربارهٔ اوضاع، احوال، زندگی شاعر و ممدوحان وی و معرفی نسخِ در دسترس مصحّح، است.

گویا کتاب سندبادنامه یا قسمتی از آن را ازرقی به نظم درآورده است