ابوالفتح بُستی

ابوالفتح، علی بن محمّد بُستی از وزیران، منشیان و شاعران بنام اهل سنت ایران در سده ۴ هجری بوده‌است.

تولد و وفات:

ابوالفتح بستی در شهر بُست سیستان چشم به چهان گشود و در سال ۴۰۱ هجری قمری درگذشت.

تحصیل علم و دانش :

این دولتمرد و شاعر بنام اهل سنت ایران در بُست متولّد شد. همانجا حدیث و فقه و ادب آموخت. او پیرو مذهب شافعی بوده و از شاگردان ابن حبان از  محدثین بزرگ اهل سنت به شمار می‌آید و از محضر خطابی (متوفی ۳۸۸) در آموختن علم بهره برد.

بر مسند وزارت:

ابوالفتح بستی در جوانی کاتب بایتوز، امیر بست گردید و چون در سال ۳۶۷ هجری قمری شهر به دست سبکتگین افتاد او به خدمت وی در آمده و به منصب وزارت رسید. برخی منابع اما او را صرفاً صاحب دیوان رسائل سبکتگین می‌دانند.

بستی قبلاً نیز از نویسندگان دولت سامانی بود و بعدها در دستگاه یمین الدوله محمود نیز خدمت کرد و در ۴۰۰ یا ۴۰۱، در شهر اوزجند، در حالی که مورد بی مهری محمود واقع شده بود، در تبعید درگذشت.

ابوالفتح بستی و شعر:

این دولتمرد اهل سنت از شاعران سده چهارم هجری قمری نیز به شمار می‌آید. او به زبان عربی تسلط کامل داشت. از نتایج طبع او، دو دیوان شعر به جای مانده‌است.

این دو بیت نمونه‌ای از اشعار اوست:

یکی نصیحت من گوش دار و فرمان کن//که از نصیحت سود آن کند که فرمان کرد

همه به صلح گرای و همه مدارا کن//که از مدارا کردن، ستوده گردد مرد

ستایش وی توسط بزرگان:

ثعالبی در یتیمه ادهر او را بسیار ستوده و در تجنیس، صاحب طریقه مخصوص دانسته است

صاحب خزانه الخیال وی را همطراز ابواسحاق صابی شمرده و معتقد است که هر کس خواهد که بر گنجینه‌های جناس راه یابد، ناگزیر باید در رسائل ابواسحاق صابی و اشعار ابوالفتح بستی تتبع کند

شرح احوال و معرفی آثار او را دکتر محمد مرسی الخولی تحت عنوان ابوالفتح البستی حیاته و شعره به چاپ رسانده است.

آثار به جای مانده از ابوالفتح بستی :

دیوان اشعار بستی در سال  ۱۲۹۴ هجری، در بیروت به چاپ رسیده است.

معروفترین قصیده او نونیه‌ای است به نام «عنوان الحِکَم» که جنبه تعلیمی دارد و در تعداد ابیات آن اختلاف است

بدر جاجرمی این قصیده را به زبان فارسی به نظم کشیده است

بستی به فارسی نیز اشعاری دارد.